Το 1891 εγκαινιάστηκε ο σιδηρόδρομος που συνέδεε την Θεσσαλονίκη με την Βέροια, την Νάουσα, την Έδεσσα και το Μοναστήρι. Το τραίνο έγινε η πύλη στον κόσμο, ο δρόμος της προόδου, η ελπίδα της ανάπτυξης και όπως δείχνουν οι ιστορικές εξελίξεις ανταποκρίθηκε άριστα σε όλα αυτά. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το τραίνο την περιοχή μας έχει απαξιωθεί και σε μεγάλο βαθμό εγκαταλειφθεί.

Ποιά είναι η ιστορική σημασία του σιδηροδρόμου που συνέδεσε τις Μακεδονικές πόλεις; Ποιά η αρχιτεκτονική και μνημειακή αξία των σταθμών και του δικτύου; Πώς μπορούν να διατηρηθούν και να προστατευθούν τα κτήρια και οι εγκαταστάσεις; Πώς μπορούν να ξαναζωντανέψουν; Και κυρίως, μπορεί το τραίνο, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, σήμερα να αποδειχθεί όχημα πολιτισμού και αειφορίας;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που συζητήθηκαν στην επιστημονική ημερίδα που με αφορμή τα 130 χρόνια ζωής του σιδηροδρομικού δικτύου της περιοχής μας που οργάνωσε, στο πλαίσιο του εορτασμού του Ευρωπαϊκού Έτους Σιδηροδόμου, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας με την υποστήριξη του Συλλόγου Φίλων του Πολυκεντρικού Μουσείου των Αιγών και του Δικτύου του την Κυριακή 27 Ιουνίου 2021 στις 19.00-21.30 στο Νέο Μουσείο των Αιγών.

Ημερίδας που είχε τον τίτλο «Σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου: Μνήμη, Μνημεία και Αειφορία» και στην οποία συμμετείχαν διακεκριμένοι ειδικοί επιστήμονες και εκπρόσωποι φορέων ήταν να διερευνηθεί η δυνατότητα επανάχρησης του συγκεκριμένου δικτύου στο πλαίσιο της διασύνδεσης - τουριστικής ανάδειξης των πολύ σημαντικών αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και μουσείων των Αιγών (μνημείο Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO), της Βέροιας, της Νάουσας (αρχαιολογικός χώρος Μίεζας, όπου το αρχαίο Γυμνάσιο στο οποίο ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Αλέξανδρο και τους νεαρούς Μακεδόνες που έγιναν ηγέτες της Ελληνιστικής Οικουμένης) και της Έδεσσας που βρίσκονται στην τροχιά του σιδηροδρόμου.